بیت کوین چیست و به چه دردی می خورد؟
اگر بخواهیم خیلی خلاصه و مختصر بگوییم بیت کوین چیست، می‌توانیم آن را به عنوان نوعی پول در شکل دیجیتالی تعریف کنیم. این تعریف خیلی ساده است و بسیاری از جنبه‌های آن را نادیده می‌گیرد، اما برای شروع کار کافی به نظر می‌رسد.
بیت کوین پول دیجیتالی است که می‌توانید با آن سفارش آنلاین انجام دهید، خرید کنید و یا اینکه آن را به عنوان نوعی سرمایه‌گذاری در نظر بگیرید. همین کارکردهای مختلف و استفاده‌های متفاوتی که از آن می‌توانید داشته باشید، شاید مهمترین دلیل و بهترین پاسخ به این سوال باشد که چرا باید با بیت کوین بیشتر آشنا شوید.
اما گفتیم که بیت کوین نوعی پول یا ارز است. پس برای شناخت بهتر آن، ابتدا لازم است که با پول و تاریخچه آن بیشتر آشنا شویم.
بیت کوین بر خلاف پول‌های امروزی که عرضه و توزیع آن‌ها در اختیار دولت‌هاست، در کنترل هیچ فرد، گروه و یا سازمان خاصی نیست. افرادی که وارد شبکه بیت کوین می‌شوند، باید قوانین مربوط به شبکه را بپذیرند. این قوانین به صورت کدهای برنامه‌نویسی است که در اینترنت توسط همه قابل مشاهده است.
گروه‌های مختلفی در شبکه بیت کوین حضور دارند که از جمله مهمترین آن‌ها می‌توان به استخراج‌کنندگان (همان افرادی که احتمالا عکس آن‌ها را با بیل و کلنگ دیده باشید که در اصل هیچ شباهتی هم به این عکس‌ها ندارند!)، توسعه‌دهندگان (برنامه‌نویسانی که مسئولیت بهبود نرم‌افزار بیت کوین را به صورت داوطلبانه بر عهده گرفته‌اند) و نودهای شبکه (دستگاه‌هایی که به شبکه متصل شده‌اند) اشاره کرد.
هر یک از این گروه‌ها وظیفه خاصی در شبکه بر عهده دارد؛ برای مثال استخراج‌کنندگان یا ماینرها کار تایید انتقال بیت کوین‌ها که به آن تراکنش هم گفته میشود، را در شبکه انجام می‌دهند. یا توسعه‌دهندگان به صورت داوطلبانه مسئول ارتقای نرم افزار بیت کوین و قابلیت‌های آن هستند. نودها هم تاریخچه تراکنش‌هایی که در شبکه انجام می‌شوند را در هاردهای خود ذخیره و نگهداری می‌کنند.
بیت کوین در واقع تحت کنترل هیچ یک از این گروه‌ها، دولت‌ها یا افراد خاص دیگر نیست. نکته جالبی که بهتر است ناگفته نماند این است که همکاری و فعالیت گروه‌های مختلف حاضر در شبکه بیت کوین، موجب تداوم حیات و رشد آن می‌شوند.
اما به چه دلیل چنین سیستمی که در نگاه اول هم پیچیده به نظر می‌رسد، باید وجود داشته باشد؟ بانک‌ها و سیستم‌های مالی سنتی چه مشکلی دارند که ما را به سمت استفاده از بیت کوین سوق می‌دهند؟
به طور خلاصه هدف پیدایش بیت کوین انتقال و یا ذخیره امن پول است. از همین جهت آن را می‌توان یک سیستم پرداخت و بانکداری دیجیتال امن دانست. بیت کوین در واقع کنترل واقعی پول را به دست خود افراد برگردانده و با کلمه عبور ویژه‌ای که کلید خصوصی نام دارد، تنها مالکین این کلیدها قادر به خرج کردن و انتقال بیت کوین‌ها خواهند بود.
از سوی دیگر پول‌های دیجیتال همواره با یک مشکل بزرگ روبرو بوده‌اند که «دوبار خرج کردن» نام دارد. این مشکل در اسکناس‌های کاغذی و پول‌های فیزیکی وجود نداشت، برای مثال شما نمی‌توانستید پولی را که در قبال خرید یک تلویزیون خرج کرده‌اید، دوباره برای خرید یک کالای دیگر استفاده کنید. اما در دنیای دیجیتال این موضوع فرق دارد. اگر پول دیجیتال مانند یک فایل باشد، شما می‌توانید آن را همزمان در دو محل جداگانه خرج کنید و تا فروشندگان از این موضوع اطلاع حاصل کنند، شما خریدهایتان را انجام داده‌اید. به خاطر همین هم تا قبل از حضور ارزهای دیجیتال همیشه یک سازمان مرکزی برای بررسی موجودی‌های اشخاص وجود داشت تا جلوی این اتفاق را بگیرد. اما با پیدایش بیت کوین وجود یک سازمان مرکزی از میان برداشته شد و مسئولیت بررسی این تراکنش‌ها به کل افراد شبکه محول شد. پس دیگر هدف مهم بیت کوین، حل مشکل دوبار خرج کردن بدون اعتماد به فردی دیگر بود.
شرکت خدمات مالی مستر کارت با نام کامل Mastercard Incorporation، یک شرکت بین المللی خدمات مالی است که فعالیت اصلی آن در اکثر کشور‌های جهان انجام می شود. تمرکز این شرکت بر تنظیم فرآیند‌های پرداخت بین بانک‌های فروشندگان و بانک‌های ارائه دهنده ی خدمات کارتی به مشتریان است. کارت‌های مسترکارت به‌طور کلی به ۲ دسته ی خرید نقدی (Debit) و اعتباری (Credit) تقسیم می شوند.
دلیل اصلی تأسیس مسترکارت، رقابت با کارت‌های ارائه‌شده توسط Bank of America تحت عنوان BankAmericard بود که بعد‌ها به Visa تبدیل شد. بانک‌های تأسیس‌کننده ی مسترکارت عموما در ایالت کالیفرنیا واقع بودند. این شرکت در سال‌های ابتدایی با نام‌های اینتربانک (Interbank) و مسترشارژ (Master Charge) شناخته می شد.
در سال ۱۹۶۶، بانک‌های گفته‌شده، سازمان کارت‌های بین بانکی یا ICA را تأسیس کردند که پس از مدتی به کمک بانک Marine Midland در نیویورک، محصول اصلی یعنی مسترشارژ را عرضه کردند. آن‌ها از عبارت کارت بین بانکی یا The Interbank Card برای این کارت استفاده می‌کردند.
در سال ۱۹۶۹، بانک اصلی شهر نیویورک که امروزه با نام Citibank شناخته میشود، سرویس کارتی خود را به مسترشارژ ملحق کرد و باعث رونق و محبوبیت بیش از پیش این سرویس شد. یک سال قبل از آن و در سال ۱۹۶۸، سازمان ICA تفاهمنامه ای با بانک‌های اروپایی و سازمان Eurocard امضا کرد که دسترسی به بازار‌های طرفین را به یکدیگر می‌داد.
درباره این سایت